Premiera: 18 września 2019
"Dzwonek do drzwi wyrwał Bastiana ze snu tuż po dziewiątej. Spał może półtorej godziny. Do rana czytał w sieci wszystko, co znalazł pod hasłem wypowiedzianym w nocy przez Ankę.
Judenjagd.
Polowanie na Żydów, którzy uciekli z gett i transportów do obozów zagłady i próbowali się ukrywać pośród polskiej ludności. Czytał strony internetowe Żydowskiego Instytutu Historycznego i waszyngtońskiego Muzeum Holokaustu oraz artykuły. Znalazł recenzje i omówienia książki Jana Grabowskiego pod takim właśnie tytułem.
Judenjagd.
Książki, o której wcześniej nie słyszał. Mimo, że opowiadała o Dąbrowie Tarnowskiej. Wszystkie myśli łomoczące mu w głowie zaczęły się skupiać, gęstnieć i formować w pytanie, którego nie miał odwagi wypowiedzieć na głos. Co tu się stało?" - fragment powieści.
Rok 1943. Rok 1988. Rok bieżący.
Bohaterowie, których pokochałam od pierwszego tomu serii etnokryminałów małżeństwa Kuźmińskich - Sebastian Strzygoń, Anna Serafin oraz Gerard Keller.
II Wojna Światowa i terror wobec ludności żydowskiej.
Akcja, która toczy się z początku leniwie, by potem rozłożyć czytelnika swoim tempem.
Drodzy moi, czytajcie Kuźmińskich!
Są fenomenem na skalę naszego rodzimego literackiego poletka, gwarantując nam nie tylko lekturę pełną kryminalnego napięcia, ale i rozbudowaną warstwę społeczno-poznawczą, odwołującą się do takich wydarzeń związanych z historią czy antropologią kulturową, które najzwyczajniej w świecie otwierają nam oczy i umysł.
Z tomu na tom Małgorzata i Michał przechodzą samych siebie, zarówno jeśli chodzi o ewolucję głównych postaci oraz ich analizę psychologiczną (Bastian, którego poznajemy w "Ślebodzie" nie jest już tym samym lekkoduchem w "Marze"...), jak i dopieszczenie każdego wersu, każdego akapitu. A epilog? Toż to majstersztyk, literacka perła i emocjonalna bomba.
Jeszcze dobrze nie zakończyłam lektury "Mary", już zatęskniłam za Bastianem, Anką i Gertem. Bo to czego oni jeszcze mogą dokonać póki co tkwi w głowach ich twórców (a przynajmniej na to liczę), ale jeśli tylko otrzymamy piąty tom ich przygód, to ponownie lektura pochłonie nas bez reszty. Bo Kuźmińscy to mistrzowie opowieści o lokalnych społecznościach, małych ojczyznach, zmowach milczenia, ale i źle rozumianym działaniu "dla dobra ogółu" z pominięciem jednostki.
PS. I ta okładka! Tomasz Majewski stworzył nietuzinkową grafikę "Mary", a co najlepsze, swoimi pracami opatrzył wszystkie trzy wcześniejsze tomy cyklu dziennikarsko-naukowych śledztw, czyli "Ślebodę", "Pionka" i "Kamień". Niech żyją okładki pozbawione stockowych zdjęć! Niech święci triumf wartościowa oprawa graficzna powieści, oddająca w każdym calu jej wnętrze.
Bohaterowie, których pokochałam od pierwszego tomu serii etnokryminałów małżeństwa Kuźmińskich - Sebastian Strzygoń, Anna Serafin oraz Gerard Keller.
II Wojna Światowa i terror wobec ludności żydowskiej.
Akcja, która toczy się z początku leniwie, by potem rozłożyć czytelnika swoim tempem.
Drodzy moi, czytajcie Kuźmińskich!
Są fenomenem na skalę naszego rodzimego literackiego poletka, gwarantując nam nie tylko lekturę pełną kryminalnego napięcia, ale i rozbudowaną warstwę społeczno-poznawczą, odwołującą się do takich wydarzeń związanych z historią czy antropologią kulturową, które najzwyczajniej w świecie otwierają nam oczy i umysł.
Z tomu na tom Małgorzata i Michał przechodzą samych siebie, zarówno jeśli chodzi o ewolucję głównych postaci oraz ich analizę psychologiczną (Bastian, którego poznajemy w "Ślebodzie" nie jest już tym samym lekkoduchem w "Marze"...), jak i dopieszczenie każdego wersu, każdego akapitu. A epilog? Toż to majstersztyk, literacka perła i emocjonalna bomba.
Jeszcze dobrze nie zakończyłam lektury "Mary", już zatęskniłam za Bastianem, Anką i Gertem. Bo to czego oni jeszcze mogą dokonać póki co tkwi w głowach ich twórców (a przynajmniej na to liczę), ale jeśli tylko otrzymamy piąty tom ich przygód, to ponownie lektura pochłonie nas bez reszty. Bo Kuźmińscy to mistrzowie opowieści o lokalnych społecznościach, małych ojczyznach, zmowach milczenia, ale i źle rozumianym działaniu "dla dobra ogółu" z pominięciem jednostki.
PS. I ta okładka! Tomasz Majewski stworzył nietuzinkową grafikę "Mary", a co najlepsze, swoimi pracami opatrzył wszystkie trzy wcześniejsze tomy cyklu dziennikarsko-naukowych śledztw, czyli "Ślebodę", "Pionka" i "Kamień". Niech żyją okładki pozbawione stockowych zdjęć! Niech święci triumf wartościowa oprawa graficzna powieści, oddająca w każdym calu jej wnętrze.
Komentarze
Publikowanie komentarza