Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Bajkoterapia, czyli bajki-pomagajki dla małych i dużych" - praca zbiorowa

Wydawnictwo "Nasza Księgarnia" to jedno z moich, a bardziej naszych ulubionych dziecięcych oficyn. Zawsze można na nie liczyć, jeśli chodzi o wartościowe, mądre, a do tego sympatyczne i pięknie ilustrowane pozycje, dzięki którym i dzieci i dorośli nie tylko dobrze się bawią, ale i uczą. 

Z uwagi na pewne problemy w grupie rówieśniczej naszej pięciolatki, postanowiliśmy sięgnąć po pracę zbiorową składającą się z bajek terapeutycznych. Dla tych, którzy pierwszy raz spotykają się z tym określeniem przybliżę definicję tego pojęcia:

"Bajka terapeutyczna – krótkie opowiadanie z morałem tworzone dla dzieci w wieku od 3 do 9 lat. W opowiadaniach tych świat jest widziany z dziecięcej perspektywy. Ich głównym zadaniem jest przezwyciężanie i redukowanie lęku u dzieci. Cechą bajek terapeutycznych jest to, że bohater znajduje się w trudnej sytuacji i przeżywa stany lękowe. Wprowadzone do bajki postaci pomagają bohaterowi znaleźć sposoby przezwyciężenia trudnych chwil życia. Dziecko ma możliwość przebycia z bohaterem całej drogi wyjścia z lęku. Zazwyczaj bohaterami bajek terapeutycznych są małe zwierzątka, dzieci lub zabawki, z którymi czytelnik (słuchacz), może się identyfikować" [źródło].


"Bajkoterapia" to pozycja wyjątkowa, która została przetestowana na dzieciach, dokładnie na przedszkolakach w wieku 5-6 lat, i z wielkim entuzjazmem przyjęta zarówno przez dzieciaki, jak i dorosłych. Bo tytuł ten to zbiór czternastu opowieści opatrzonych bardzo ważnym wstępem, a także podsumowaniem w postaci wskazówek, jak można samemu napisać bajkę-pomagajkę. Z kolei każda z czternastu historii zakończona jest komentarzem bajkoterapeutycznym, ułatwiającym omówienie dzieciom poruszanego w historyjce zagadnienia, przekucie usłyszanych treści w zabawę, czy to polegającą na rysowaniu, czy to odtwarzaniu scenek, czy też pogłębieniu danego tematu w rozmowie z rodzicem, opiekunem lub nauczycielem.

Młodzi czytelnicy spotkają się tutaj między innymi z taką tematyką jak: budowanie wiary w siebie, radzenie sobie w sytuacji stresowej jaką może być kłótnia czy nałóg rodziców, zgubienie się, pojawienie się rodzeństwa, a także dbanie o porządek czy uczenie się nowych rzeczy. Przepiękne kolorowe ilustracje Marcina Piwowarskiego dopełniają kształtu tego wyjątkowego tytułu, do którego wracać będziemy jeszcze wiele razy. Bo nasza Ala oraz jej koleżanki i koledzy z grupy pokochali bajki-pomagajki, utrwalając sobie ważne prawdy związane z bezpieczeństwem, tolerancją i pokonywaniem trudności, jakie na drodze naszych milusińskich pojawiają się każdego dnia. A że dzieci jeszcze nie potrafią sobie radzić ze swoimi emocjami, w tym ze strachem, to na nas - dorosłych - spoczywa odpowiedzialność za mądre przeprowadzenie ich ze stanu niepokoju do stanu pewności, że poradzą sobie w wielu nowych sytuacjach. Bo to co dla nas jest nic nieznaczącym wydarzeniem, dla kilkulatka może być końcem świata...


Na ponad 230 stronach książki w twardej oprawie, wydanej pięknie na kredowym, grubszym papierze otrzymujemy skarbnicę wiedzy, która również nam - dorosłym - pozwala poczuć się pewniej w procesie wyjaśniania wpatrzonym w nas pociechom świata. Bo nie każdy z nas niestety ma gawędziarski dar, umożliwiający snucie opowieści z morałem. 

Polecam Wam gorąco tę książkę, ponieważ nie tylko jest ważnym elementem Alusiowej biblioteczki, ale i doskonale nadaje się na prezent z uwagi na estetyczne i kolorowe wydanie. A o tym jak ważna to książka niech świadczy również fakt, że została ona wznowiona w wersji poprawionej i poszerzonej.


Jestem bardzo wdzięczna Wydawnictwu "Nasza Księgarnia" za to, że na moje zapytanie o polecenie książek, które traktują o budowaniu pewności siebie u dzieci oraz radzeniu sobie z agresją, otrzymałam bardzo szybko między innymi ten niesamowicie cenny tytuł.   


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wywiad: Domi czyta i pyta, czyli Paulina Świst w krzyżowym ogniu pytań

Drodzy zaczytani! Dzisiaj na moim blogu gości jedna z najbardziej tajemniczych pisarek na polskim rynku wydawniczym. Jej kryminalno-erotyczne powieści bardzo przypadły do gustu czytelnikom, chociaż wielu – w tym mnie – wprawiły w pewną konsternację. Bo jak to? Jej debiutancki „Prokurator” to nie 100% kryminał, a erotyk z nutą sensacji? Paulina Świst potrafi zaskakiwać, a jej kryminały prawniczo-policyjne z domieszką pikanterii schodzą z każdym nowym tytułem na pniu. Foto: Paulina Świst Domi: Paulino, serdecznie Ci dziękuję za Twoje pozytywne nastawienie do mojej propozycji wywiadu, która to nadeszła krótko po premierze Twojej najnowszej książki pt. „Sitwa”.  To Twoja piąta powieść, a do tego dorzuciłaś jeszcze w tym roku opowiadanie w antologii „Zabójcze święta”. Paulina: Cześć Domi :* To prawdziwa przyjemność móc z Tobą pogadać, nawet wirtualnie ;) Domi: Jak Ci się zatem pisało taką krótką formę i czym różni się dla Ciebie praca nad opowiadaniem od pracy nad powieścią? 

Akcja #CzytajLegalnieiPozwólLegalnieCzytaćInnym

Drodzy Zaczytani! Aktywnie działam w social mediach związanych z czytaniem i promocją czytelnictwa. Na swoim Instagramie  @domiczytapl  dzielę się z Wami wrażeniami z lektur, polecam książki, pokazuję wycinek swojego prywatnego życia, a także poruszam ważne według mnie kwestie dotyczące literackiego (ale nie tylko ;)) świata. I tak się wczoraj złożyło, że post jednej z moich ulubionych pisarek uruchomił we mnie organiczną potrzebę zaapelowania do wszystkich, którzy czytają i/lub udostępniają nielegalne ebooki czy PDFy książek, a także audiobooki. Niech ten wpis stanowi swoistą bazę wiedzy o możliwościach legalnego czytania, bo w dobie powszechnego dostępu do Internetu, smartfonów i komputerów naprawdę nie trzeba zniżać się do kradzieży cudzej własności intelektualnej, a tym jest udostępnianie w różnych internetowych miejscach plików z książkami elektronicznymi czy dokumentami dźwiękowymi bez zgody autora. Zachowania noszące znamiona przestępstwa należy bezwzględnie piętnować

Multirecenzja cyklu "Mistrz gry" - Joanna Lampka

 "Tylko kłopoty, wyzwania, niebezpieczeństwa i trudne decyzje. Tam, dokąd idę, będzie wyłącznie od górę" - fragment tomu IV "Mistrz gry". Cztery lata temu poznałam pióro Joanny Lampki i nieco nostalgicznie podchodzę do dzisiejszego wpisu, w którym postanowiłam zebrać wszystkie wrażenia z lektury serii fantasy "Mistrz gry" zakończonej tomem o tym samym tytule. "Gwiazda Północy, Gwiazda Południa" okazała się książką moich wakacji AD 2020. Przeczytałam ją jednym tchem, zarywając nockę, bo perypetie dwudziestoczteroletniej oficerki wywiadu i księżniczki Królestwa Żeglarzy w jednej osobie, Aline Sages, tak mnie zafascynowały. Joanna Lampka znana jako "Szwajcarskie Blabliblu" wykreowała niesamowitą żeńską postać oraz towarzyszący jej kobiecy oddział do wojskowych zadań specjalnych. A że autorka wplotła w fabułę wątki fantastyczne (umiejętności programowania umysłów, wyniesione z Klasztoru Shan-Thi) to ich moc idealnie komponuje się z przygodo