Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Między prawami. Prochem i cieniem" - Vera Eikon

Premiera: wrzesień 2018

"Milczenie zaczynało się przedłużać. W końcu Młody zebrał się w sobie i zaczął miękko:
- Powiedz mi, jak przyjaciel przyjacielowi, czy ty zostałeś gangsterem?
- Zapytaj jeszcze raz, jak oficer byłego oficera.
- Dobra... - odchylił się, zmieniając postawę i ton głosu na ostrzejszy. - Jak oficer pytam: czy były oficer został gangsterem?
- To względne pytanie.
- Berg, k...a, co się dzieje? Pracujesz dla Rafalskiego?
- Pracuję dla firmy ochroniarskiej Colt.
- Której właścicielem jest Rafalski! - krzyknął, uderzając pięścią w stół. Odetchnął i zamilkł na chwilę, by się uspokoić. Berg nie przerywał ciszy. - Znam cię przecież. Nie odpierd...ło Ci nagle. Nie przeszedłeś na tamtą stronę. Próbujesz kogoś dorwać, po to to wszystko! Tylko kogo?
Berg wzruszył ramionami". - fragment powieści.

Z twórczością Very Eikon miałam okazję już się zetknąć w kontekście wcześniejszego tomu serii "Między prawami", czyli "Przedpiekla". Jako że nie jestem fanem przekazu światopoglądowego wybijającego się na pierwszy plan w literaturze rozrywkowej, a do tej kategorii niewątpliwie należą kryminały policyjne, które tworzy Eikon, to dość sceptycznie podeszłam do tamtej części i dałam temu jasny wyraz w recenzji. Autorka nie zraziła się jednak moją krytyką, a wręcz przeciwnie! Łaknęła mojej kolejnej wnikliwej analizy jej książki i odważnie przesłała mi kolejny tom perypetii komisarza Alana "Procy" Berga. I jak dobrze, że to zrobiła! "Prochem i cieniem" to powieść, która wywarła na mnie olbrzymie wrażenie i w 100% zatarła niesmak pozostawiony przez wcześniejszy tom.


"Prochem i cieniem" to rasowa powieść kryminalno-sensacyjna, w której oficerowie Centralnego Biura Śledczego depczą po piętach gangsterom, a mafia narkotykowa szarogęsi się na ulicach Warszawy, wypierając stare układy. W tę walkę stron zaangażowany jest Alan Berg, nieustępliwy policjant o nieprzeciętnym umyśle, niespożytych pokładach odwagi i zimnej krwi oraz graniczącym z ubóstwianiem posłuchu swoich kolegów z zespołu. Tyle tylko, że w tym tomie Berg policjantem już nie jest. Odszedł ze służby, aby zostać szefem ochrony pewnego biznesmena - Tadeusza Rafalskiego.

Dzieje się w tej książce bardzo dużo, pojawiają się nowi bohaterowie i to zarówno w szeregach służb, jak i w półświatku. Niekwestionowanym atutem "Prochem i cieniem" są doskonale zarysowane sylwetki policjantów i mafiozów oraz charakterystyczne dla nich rozterki, strach czy bezwzględność. Bo tak się składa, że jedni nie istnieją bez drugich, a walka o sprawiedliwość często wymaga olbrzymich poświęceń i nieczystych zagrań.

Eikon dba o żelazny realizm, mocnym językiem zarysowując kulisy realizacji i pracy "pod przykrywką" CBŚu, a jednocześnie serwuje czytelnikom takie zwroty akcji, że od lektury nie można się oderwać, dopóki nie dotrzemy do finału. A finał ten dopiero robi  piorunujące wrażenie i domaga się natychmiastowej kontynuacji.

Wątki związane z wiarą, które w poprzedniej części przeszkadzały mi w odbiorze książki, tym razem zostały przez autorkę przemycone w tak przemyślany sposób, że nie irytują, a skłaniają do refleksji. I to mi się podoba, ponieważ ocierający się o radykalizm sposób prezentowania przez twórcę informacji światopoglądowych ustami swoich bohaterów wywołuje u mnie opór i niezgodę, automatycznie obniżając ocenę danego dzieła. Nie mówię, że książka ma być neutralna światopoglądowo, co to to nie, jednak jej konstrukcja powinna uwzględniać to, że może trafić do bardzo zróżnicowanego grona odbiorców. No i dzięki temu główny bohater zyskał wiele w moich oczach.

Czytajcie zatem "Prochem i cieniem" i zanurzcie się w przerażający świat krwawych mafijnych porachunków, policjantów infiltrujących grupy przestępcze, a także wewnętrznych konfliktów oraz  nieszablonowej przyjaźni i bezwarunkowego oddania drugiemu człowiekowi. To także opowieść o zwątpieniu, o radzeniu sobie ze stratą i o sile zawodowych więzi, jakie bezapelacyjnie tworzą się między funkcjonariuszami policji, ryzykującymi życie i zdrowie na każdym etapie prowadzenia sprawy.

Czy Berg jest koniem trojańskim w szeregach wroga, czy też rzeczywiście przeszedł na ciemną stronę mocy?

Jak dużo policjant z elitarnej jednostki może poświęcić w imię prowadzonej sprawy?

Ile są w stanie wytrzymać najbliżsi polskich stróżów prawa?

Na te i inne pytania znajdziemy odpowiedź, podążając wraz z Bergiem czy Młodym, Chabrem i pozostałymi członkami grupy "Szakal" tropem żoliborskiej mafii.

Bardzo dziękuję autorce za możliwość przeżycia tej literackiej przygody i czekam na ciąg dalszy. 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Akcja #CzytajLegalnieiPozwólLegalnieCzytaćInnym

Drodzy Zaczytani! Aktywnie działam w social mediach związanych z czytaniem i promocją czytelnictwa. Na swoim Instagramie  @domiczytapl  dzielę się z Wami wrażeniami z lektur, polecam książki, pokazuję wycinek swojego prywatnego życia, a także poruszam ważne według mnie kwestie dotyczące literackiego (ale nie tylko ;)) świata. I tak się wczoraj złożyło, że post jednej z moich ulubionych pisarek uruchomił we mnie organiczną potrzebę zaapelowania do wszystkich, którzy czytają i/lub udostępniają nielegalne ebooki czy PDFy książek, a także audiobooki. Niech ten wpis stanowi swoistą bazę wiedzy o możliwościach legalnego czytania, bo w dobie powszechnego dostępu do Internetu, smartfonów i komputerów naprawdę nie trzeba zniżać się do kradzieży cudzej własności intelektualnej, a tym jest udostępnianie w różnych internetowych miejscach plików z książkami elektronicznymi czy dokumentami dźwiękowymi bez zgody autora. Zachowania noszące znamiona przestępstwa należy bezwzględnie piętnować

Wywiad: Domi czyta i pyta, czyli Paulina Świst w krzyżowym ogniu pytań

Drodzy zaczytani! Dzisiaj na moim blogu gości jedna z najbardziej tajemniczych pisarek na polskim rynku wydawniczym. Jej kryminalno-erotyczne powieści bardzo przypadły do gustu czytelnikom, chociaż wielu – w tym mnie – wprawiły w pewną konsternację. Bo jak to? Jej debiutancki „Prokurator” to nie 100% kryminał, a erotyk z nutą sensacji? Paulina Świst potrafi zaskakiwać, a jej kryminały prawniczo-policyjne z domieszką pikanterii schodzą z każdym nowym tytułem na pniu. Foto: Paulina Świst Domi: Paulino, serdecznie Ci dziękuję za Twoje pozytywne nastawienie do mojej propozycji wywiadu, która to nadeszła krótko po premierze Twojej najnowszej książki pt. „Sitwa”.  To Twoja piąta powieść, a do tego dorzuciłaś jeszcze w tym roku opowiadanie w antologii „Zabójcze święta”. Paulina: Cześć Domi :* To prawdziwa przyjemność móc z Tobą pogadać, nawet wirtualnie ;) Domi: Jak Ci się zatem pisało taką krótką formę i czym różni się dla Ciebie praca nad opowiadaniem od pracy nad powieścią? 

Multirecenzja cyklu "Mistrz gry" - Joanna Lampka

 "Tylko kłopoty, wyzwania, niebezpieczeństwa i trudne decyzje. Tam, dokąd idę, będzie wyłącznie od górę" - fragment tomu IV "Mistrz gry". Cztery lata temu poznałam pióro Joanny Lampki i nieco nostalgicznie podchodzę do dzisiejszego wpisu, w którym postanowiłam zebrać wszystkie wrażenia z lektury serii fantasy "Mistrz gry" zakończonej tomem o tym samym tytule. "Gwiazda Północy, Gwiazda Południa" okazała się książką moich wakacji AD 2020. Przeczytałam ją jednym tchem, zarywając nockę, bo perypetie dwudziestoczteroletniej oficerki wywiadu i księżniczki Królestwa Żeglarzy w jednej osobie, Aline Sages, tak mnie zafascynowały. Joanna Lampka znana jako "Szwajcarskie Blabliblu" wykreowała niesamowitą żeńską postać oraz towarzyszący jej kobiecy oddział do wojskowych zadań specjalnych. A że autorka wplotła w fabułę wątki fantastyczne (umiejętności programowania umysłów, wyniesione z Klasztoru Shan-Thi) to ich moc idealnie komponuje się z przygodo