Recenzja: "Matylda" - Karolina Wójciak

Premiera: 29.01.2018

"- Mogę cię o coś zapytać? - wypaliłam, zatrzymując jego dłoń. Chwyciłam go za nadgarstek. Spojrzał na mnie z uśmiechem i skinął głową. 

- Chciałbyś ze mną być? Tak wiesz... w związku.

Spoważniał, ale się nie odezwał.

- Nie sądziłam, że to pytanie jest takie trudne. Wydawało mi się, że albo się jest zainteresowanym, albo nie i już.

Kostek jak w zwolnionym tempie zakręcił tubkę i położył ją na stoliczku obok łóżka. Przyciągnął sobie krzesło i usiadł na nim. 

- Nie stanowilibyśmy dobrej pary - powiedział oschle.

- To po co to robisz? - zapytałam. - Ani Kamil, ani Luiza nie sprawdzali, jak śpię, nie zaoferowali mi namaszczenia. - Zaśmiałam się, wymawiając ostatnie słowo.

- Nie wiem. Może nie mam nic lepszego do roboty.

- Naprawdę? Tylko tyle?" - fragment powieści.

Karolina Wójciak dosłownie rozłożyła mnie na łopatki swoją pierwszą powieścią "Tożsamość nieznana, NN", ponieważ zawarta w niej idealna proporcja sensacji i love story nie pozwoliła mi się oderwać od lektury ani na minutę. Z kolei "Matylda" to powieść obyczajowa z bardzo mocnym zakończeniem, na kartach której śledzimy perypetie tytułowej Matyldy - młodej kobiety, w swoim mniemaniu bardzo przeciętnej, czy wręcz nijakiej, mającej jednak plan na zmianę tego stanu rzeczy.

Kiedy główna bohaterka podejmuje pracę w korporacji, poznaje smak wielkomiejskiego życia, wikłając się przy tym w romans z przełożonym, wydaje się, że w jej żyłach krew płynie szybciej. Czy jednak rzeczywiście o to jej chodziło?

Wójciak pozwala nam się zapoznać nie tylko z pierwszoosobową perspektywą Matyldy, ale i Kostka - faceta, który zdecydował się rzucić studia, żeby zarobić na swoje utrzymanie. Żyjąc między dwoma etatami, barmana i kuriera, nie ma zbyt wiele czasu na sprawy osobiste, ale wokół niego pojawiają się bardziej i mniej toksyczne kobiety. Kostek to typ mężczyzny, który nie traktuje kobiet przedmiotowo, jednak niechętnie się z nimi wiąże, biorąc pod uwagę jego nie lada przeboje z jedną z nich. Bo chwila nieuwagi czy zapomnienia może być bardzo brzemienna w skutkach...

Ścieżki Matyldy i Kostka oczywiście muszą się przeciąć, aby nadać całości powieści rozpędu. Losy tej dwójki śledziłam w mniejszym napięciu niż te będące udziałem Leny i Igora w "Tożsamości", natomiast nie mogę ukrywać, że styl autorki i jej pomysł na fabułę, jakże życiową, bo podsycaną zazdrością, tęsknotą za drugim człowiekiem i potrzebą niezależności, bardzo przypadł mi do gustu.

Jeśli jeszcze nie słyszeliście o nazwisku Wójciak, a jesteście fanami obyczajówek pisanych w narracji pierwszoosobowej z wyrazistymi bohaterami i nietuzinkowym, pozbawionym lukru przebiegiem wypadków, to z tego miejsca apeluję: sięgnijcie po "Matyldę" i dajcie się zaskoczyć finałem całej opowieści.

PS: a ta okładka? Czyż nie jest piękna? Moim zdaniem to takie małe dzieło sztuki.

PS2: dopiero co, bo 14 listopada 2018 r., miała premierę trzecia powieść Karoliny pt. "Dom pełen kłamstw" i jak słyszałam, autorka znowu ma szansę mnie zaskoczyć.