Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Chroń ją" - K.A. Tucker

Premiera: 23.05.2018
Jackie Marshall popełniła samobójstwo. Ma to dla mnie jakieś znaczenie? Powinnam się tym przejąć? Tata wciąż jest skorumpowanym policjantem, który został zabity podczas transakcji narkotykowej. Mama wciąż bierze heroinę i już jest jedną nogą na tamtym świecie. A ja nadal jestem ich efektem ubocznym, który utknął w tym gównianym życiu. Nie, śmierć Jackie Marshall nie zmienia dla mnie zupełnie niczego.

„Chroń ją” to najnowsza propozycja jednej z moich ulubionych, zagranicznych autorek New Adult i powieści sensacyjnych z wątkiem romantycznym – K.A. Tucker, dla której odwiedziłam w tym roku Warszawskie Targi Książki. Przy czym tytuł ten jest dość wyjątkowy, bo romansu w nim niewiele, a za to intrygi kryminalnej całkiem sporo, na co nie wskazuje niestety zupełnie niekompatybilna z treścią powieści okładka.

Tucker w charakterystycznym dla siebie lekkim i wartkim stylu prezentuje nam historię pary młodych ludzi, Noaha Marchalla i Gracie Richards, których ścieżki niespodziewanie przecinają się ponownie po wielu latach. Co ciekawe, przyczyną ich spotkania jest śmierć. Dokładnie śmierć matki Noaha, piastującej funkcję komendanta policji. Ta niespodziewana, tragiczna sytuacja prowadzi głównego bohatera do drugiej głównej postaci powieści, czyli do Gracie – córki heroinistki i policjanta, który zginał na służbie i został okrzyknięty „brudnym gliną” na usługach mafii narkotykowej. Młody mężczyzna otacza Gracie opieką i wspiera jej matkę w walce z nałogiem.

Nic nie jest jednak tak oczywiste jak mogłoby się wydawać, a Gracie u boku Noaha stanie przed szansą oczyszczenia ojca z zarzutów. Pytanie jednak, czy uda im się przełamać zmowę milczenia umocowaną na najwyższych szczeblach lokalnej władzy. Nie mogło się oczywiście obyć bez zbliżenia głównych bohaterów, zwłaszcza, że Noah wydaje się bohaterem kryształowym i absolutnie oddanym sprawie, chociaż uwikłany jest w trudne do zaakceptowanie postępowanie członków swojej najbliższej rodziny.

Powieść tę czyta się niezwykle przyjemnie, chociaż balansując na granicy kryminału i romansu, ostatecznie jest stonowaną powieścią kryminalną, o dość przewidywalnej fabule i osoby oczekujące po „Chroń ją” płomiennej historii miłosnej mogą czuć się nieco zawiedzione (zwłaszcza jeśli spotkanie z twórczością Tucker rozpoczęły od ognistej serii New Adult „Dziesięć płytkich oddechów”). Ja jednak kolejne powieści kanadyjskiej pisarki przyjmuję z całym dobrodziejstwem inwentarza, ponieważ odpowiada mi jej styl, forma i pomysł na kreację bohaterów. Pierwszoosobowa narracja w ogóle mi nie przeszkadza, sprawiając, że bardziej zrozumiałe są poczynania Noaha i Gracie- zaglądamy im bowiem do umysłów, śledzimy motywacje i lęki. Tucker przeplata jednak perspektywę tej dwójki retrospekcjami z przeszłości, dzięki czemu fabuła jest bardziej urozmaicona, a skutki pewnych wydarzeń okazują się mieć zapadające w pamięć przyczyny.

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu „Filia” za egzemplarz tej powieści, który miał okazję być bezpośrednio w rękach autorki i przyjąć jej osobistą dedykację dla mojej skromnej osoby. 

Komentarze

  1. Mam tę książkę na swoim czytniku i zamiwrzałam przeczytać niedługo. Dobrze wiedzieć, że warto :)

    OdpowiedzUsuń
  2. U mnie także czeka na czytniku na odpowiedni dzień:) Myślę, że już wkrótce się za nią zabiorę.
    Pozdrawiam, Justyna z http://livingbooksx.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  3. Lubię książki K.A.Tucker, ale do tej mnie jakoś nie ciągnie :( Ten kryminalny wątek.. :/

    Zabookowany świat Pauli

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rzeczywiście jest inna. A "Przez niego zginę" czytałaś?

      Usuń
  4. Jestem ciekawa tej autorki, bo jeszcze nie miałam okazji przeczytać żadnej jej powieści. Mimo wszystko, jakoś mnie do tej książki nie ciągnie, ale jeszcze zobaczymy. Może się skuszę :)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Akcja #CzytajLegalnieiPozwólLegalnieCzytaćInnym

Drodzy Zaczytani! Aktywnie działam w social mediach związanych z czytaniem i promocją czytelnictwa. Na swoim Instagramie  @domiczytapl  dzielę się z Wami wrażeniami z lektur, polecam książki, pokazuję wycinek swojego prywatnego życia, a także poruszam ważne według mnie kwestie dotyczące literackiego (ale nie tylko ;)) świata. I tak się wczoraj złożyło, że post jednej z moich ulubionych pisarek uruchomił we mnie organiczną potrzebę zaapelowania do wszystkich, którzy czytają i/lub udostępniają nielegalne ebooki czy PDFy książek, a także audiobooki. Niech ten wpis stanowi swoistą bazę wiedzy o możliwościach legalnego czytania, bo w dobie powszechnego dostępu do Internetu, smartfonów i komputerów naprawdę nie trzeba zniżać się do kradzieży cudzej własności intelektualnej, a tym jest udostępnianie w różnych internetowych miejscach plików z książkami elektronicznymi czy dokumentami dźwiękowymi bez zgody autora. Zachowania noszące znamiona przestępstwa należy bezwzględnie piętnować

Wywiad: Domi czyta i pyta, czyli Paulina Świst w krzyżowym ogniu pytań

Drodzy zaczytani! Dzisiaj na moim blogu gości jedna z najbardziej tajemniczych pisarek na polskim rynku wydawniczym. Jej kryminalno-erotyczne powieści bardzo przypadły do gustu czytelnikom, chociaż wielu – w tym mnie – wprawiły w pewną konsternację. Bo jak to? Jej debiutancki „Prokurator” to nie 100% kryminał, a erotyk z nutą sensacji? Paulina Świst potrafi zaskakiwać, a jej kryminały prawniczo-policyjne z domieszką pikanterii schodzą z każdym nowym tytułem na pniu. Foto: Paulina Świst Domi: Paulino, serdecznie Ci dziękuję za Twoje pozytywne nastawienie do mojej propozycji wywiadu, która to nadeszła krótko po premierze Twojej najnowszej książki pt. „Sitwa”.  To Twoja piąta powieść, a do tego dorzuciłaś jeszcze w tym roku opowiadanie w antologii „Zabójcze święta”. Paulina: Cześć Domi :* To prawdziwa przyjemność móc z Tobą pogadać, nawet wirtualnie ;) Domi: Jak Ci się zatem pisało taką krótką formę i czym różni się dla Ciebie praca nad opowiadaniem od pracy nad powieścią? 

Multirecenzja cyklu "Mistrz gry" - Joanna Lampka

 "Tylko kłopoty, wyzwania, niebezpieczeństwa i trudne decyzje. Tam, dokąd idę, będzie wyłącznie od górę" - fragment tomu IV "Mistrz gry". Cztery lata temu poznałam pióro Joanny Lampki i nieco nostalgicznie podchodzę do dzisiejszego wpisu, w którym postanowiłam zebrać wszystkie wrażenia z lektury serii fantasy "Mistrz gry" zakończonej tomem o tym samym tytule. "Gwiazda Północy, Gwiazda Południa" okazała się książką moich wakacji AD 2020. Przeczytałam ją jednym tchem, zarywając nockę, bo perypetie dwudziestoczteroletniej oficerki wywiadu i księżniczki Królestwa Żeglarzy w jednej osobie, Aline Sages, tak mnie zafascynowały. Joanna Lampka znana jako "Szwajcarskie Blabliblu" wykreowała niesamowitą żeńską postać oraz towarzyszący jej kobiecy oddział do wojskowych zadań specjalnych. A że autorka wplotła w fabułę wątki fantastyczne (umiejętności programowania umysłów, wyniesione z Klasztoru Shan-Thi) to ich moc idealnie komponuje się z przygodo